Wilde sla of viriele sla, is een wilde plant die groeit in Frankrijk, het Middellandse Zeegebied, Zuid-Europa en Noord-Amerika. Vaak beschouwd als een "onkruid" door tuinders, bevat het niettemin enkele geheimen en vele eigenschappen.Lactuca virosa is een van die voorouderlijke planten, ondanks het feit dat het tegenwoordig weinig bekend is en veel toepassingen en consumptiewijzen kan hebben.
Beschrijving van vireuze sla
Lactuca virosa, ook bekend als sla opium, is een soort van de slafamilie die gemakkelijk groeit, vandaar zijn reputatie als een "onkruid". Het is vooral aanwezig in stikstofrijke bodems, zo vaak in de buurt van illegale stortplaatsen, of in bermen, in tuinen, op vervallen plaatsen of zelfs thuis …
Bladsla kan ook deel uitmaken van de planten die in de stad groeien, maar het wordt niet aanbevolen om het te consumeren vanwege de omgevingsvervuiling.
Lactuca virosa is een tweejarige zaadplant. Ze groeien van februari tot september: ze ontwikkelen zich plotseling wanneer de temperaturen warmer zijn en de bloei is vanaf half augustus.
Sommige zaden ontkiemen voor de winter en vormen een rozet om ook het seizoen door te brengen. Daarna wachten de rest van de zaden tot de lente om zich te ontwikkelen.
Een vireuze sla herkennen uit een scariole sla: beschrijving
Vireuze sla meet tussen de 15 en 100cm en kan zelfs oplopen tot 2m. Het heeft nogal langwerpige bladeren. In bloei verschijnen gele bloemen, klein in vergelijking met de structuur van de plant, die op paardenbloembloembloemen kunnen lijken, met het verschil dat wilde sla kleine puistjes heeft.
De stengel is vrij sterk, paars aan de basis en is bedekt met zachte stekels die niet steken. Wanneer het breekt, komt er dan een wit sap uit, in eerste instantie gebruikt om latex te maken, maar dat vooral andere eigenschappen kan hebben.
Wees echter voorzichtig: omdat het deel uitmaakt van dezelfde familie – sla – kan het worden verward met een ander type plant: scariole sla, die niet precies hetzelfde is. Beide soorten worden "wilde sla" genoemd, maar de bladeren van de vireuze sla zullen groter, iets witter zijn. De bladeren van deze soort zullen minder steil haar hebben.
Op de foto zien we rechts de rozet van grote getande bladeren van de vireuze sla.
De effecten van wilde sla
Gewenste effecten
Wilde sla groeit gemakkelijk, daarom is het erg handig omdat het latex in de stengel bevat. Toch heeft deze stof ook psychotrope en narcotische effecten.
Consumenten melden deze effecten: kalmerend gecombineerd met een kalmerende, licht psychotrope euforie, met de indruk op een wolk te zitten. De effecten zouden te wijten zijn aan adenosine-agonistische effecten, het tegenovergestelde effect van cafeïne, wat het kalmerende effect zou verklaren.
Het wordt vaak "legale marihuana" genoemd, maar de effecten liggen dichter bij die van opium, salvia of kratom.
De dosis
De therapeutische dosis vireuze sla die wordt gebruikt om remedies te maken, ligt meestal tussen 0,5 en 3 gram droge plant, in infusie of afkooksel. Vanaf 4 gram wordt vireuze sla kalmerend en kan slaperigheid verschijnen. Van 6 tot 8 gram wordt het als een hoge dosis beschouwd: de effecten liggen dicht bij verdovende en hypnotische producten. Voor sommigen is het bij deze dosering dat verhoogde agitatie wordt waargenomen, evenals meer aanwezige bijwerkingen.
Bijwerkingen
De effecten van vireuze sla zijn vrij mild, dus er zijn weinig bijwerkingen. Toch is het mogelijk om ze te hebben: verschillende consumenten melden soms hoofdpijn na de inname of tijdens de afdaling. Deze bijwerkingen zouden vaker voorkomen als sla wordt gerookt dan wanneer het anders wordt geconsumeerd.
Een goede manier om dit te voorkomen is om het als een infusie te consumeren en goed te hydrateren.
Consumptie van wilde sla
Wanneer te consumeren?
Het is raadzaam om de vireuze sla en zijn sap / latex eind juli te oogsten, omdat dit het moment is waarop het het meest geconcentreerd is.
Hoe het te consumeren?
Het is mogelijk om vireuze sla in verschillende vormen te bereiden en te consumeren, waardoor meer of minder voorbereidingstijd nodig is en verschillende effecten en tijd van actie hebben.
Sla opium of lactucarium
De bekende vorm van deze sla is sla opium of lactucarium. Het lijkt in eerste instantie misschien op hasj. De hoeveelheid gesla die wordt geplukt, is afhankelijk van een gewenste dosering. Om het te maken, moet je de bladeren van de lactuca virosa plukken en in een container doen om ze in water onder te dompelen. Zodra dit is gebeurd, plet u de bladeren van de varyy sla om het sap eruit te krijgen en vervolgens moet het in de zon worden gedroogd, zodat het water verdampt. Met wat er nog over is, kun je een kleine bal maken, bruin van kleur.
Je kunt ook lactucarium maken door de bladeren van de plant met een stamper te pletten en ze te mengen met een beetje speeksel en citroensap. Zodra het mengsel goed is geplet en de latex is geëxtraheerd, voeg je water toe om de bladeren onder te dompelen en blijf je mengen en verwarm je vervolgens alles op laag vuur in een dikke pan, totdat je het verkleint, om de bruine pasta te verkrijgen.
Je kunt lactucarium consumeren door het te eten of te roken, in joints of in een pijp, maar de effecten zullen krachtiger zijn als het wordt toegediend. Pas op, het deeg is erg plakkerig en is niet gemakkelijk te hanteren.
Rook
Je kunt sla opium roken, dankzij de hierboven aangegeven recepten of je kunt alleen latex consumeren. Snijd de stengel en haal er het witte sap uit: laat het drogen en maak, eenmaal droog, kleine balletjes die je in een joint kunt doen. In deze vorm zullen de effecten van vireuze sla over het algemeen dichter bij cannabis liggen, vandaar het gebruik ervan bij sommige gebruikers wanneer ze geen marihuana hebben.
Sommigen zijn tevreden om de bladeren te plukken en de plant gedroogd in de zon te laten en ze vervolgens te consumeren met tabak, maar de effecten zijn veel lichter.
Aftreksel
Dit is de gemakkelijkste, meest toegankelijke en aanbevolen methode. Het is populair bij regelmatige gebruikers. Om deze kruidenthee te maken, moet je de bladeren van de plant nemen en ze in heet water laten trekken. Deze manier van consumeren zou hoofdpijn voorkomen, maar het is bitter. Dus je kunt het brouwen met je favoriete thee of kruidenthee Consumenten raden over het algemeen munt of linde aan, met honing: deze combinatie verbergt de smaak en aromatische planten kunnen tegelijkertijd met sla worden geplukt, als het het juiste seizoen is.
Het belangrijkste voordeel, in al deze vormen van consumptie, is dat de vireuze sla gemakkelijk toegankelijk en legaal is.
Geschiedenis van lactuca virosa
De eigenschappen van lactuca virosa waren al in de oudheid bekend. Onder de Romeinen en Hebreeën werd ernaar verwezen: het werd gebruikt, gedroogd of niet, als een remedie voor maagproblemen, terwijl het in Europa en Egypte bekend stond om zijn afrodisiacumeffecten.
Later, tijdens de Middeleeuwen, stond het bekend als een van de planten die het meest door heksen werden gebruikt, vanwege zijn psychotrope en hypnotische krachten, geassocieerd met zwarte magie. Er wordt gezegd dat het werd gebruikt als het belangrijkste ingrediënt in heksenzalven, balsems die ze zouden hebben laten vliegen, de vlucht hier metaforisch verwijzend naar de hallucinogene ervaring.
In de negentiende eeuw werd wilde sla gebruikt als een remedie om opium te helpen spenen, omdat het vrij dicht bij de effecten lag en tegelijkertijd een veel verminderde toxiciteit had. In die tijd werd het extract van vireuze sla toen "lactucarium" genoemd. Dit leek echter niet genoeg te zijn voor sommige verslaafde mensen, omdat de effecten en vorm van deze planten veel minder krachtig waren.
Vervolgens raakte de plant in de vergetelheid: lactuca virosa of lactucarium worden niet langer gebruikt in traditionele medicijnen en zijn voornamelijk te vinden in apotheken voor kruidengeneeskunde of gespecialiseerde sites.
Andere kwaliteiten van vireuze sla
Lactucerol en lactucine, de twee actieve ingrediënten geëxtraheerd uit vireuze sla, geven deze plant veel voordelen. Van kleine tot middelgrote doses kan het helpen kalmeren en in slaap vallen, bovendien melden sommige consumenten dat ze het voornamelijk in dit geval gebruiken.
Met zijn kalmerende en pijnstillende effecten kan vireuze sla ook worden ingenomen om pijn te bestrijden.
Het heeft ook uitstekende voedingskwaliteiten, met vitamines, waaronder vitamine C, vezels en sporenelementen.
Deze plant zou de spijsvertering helpen, bij het ontknoeien van ontlasting, waar opium omgekeerd problemen kan veroorzaken. Bovendien is lactuca virosa gecombineerd met opium om bijwerkingen te verminderen en tegelijkertijd de effecten te vergroten. Vireuze sla heeft echter het voordeel dat het minder verslavend is en minder bijwerkingen veroorzaakt.
Toch wordt lactuca virosa zelden gebruikt bij het koken, omdat het erg bitter is. Het wordt soms toegevoegd aan mesclun, een koud mengsel van planten en bladeren gekookt in Zuid-Frankrijk.
Virosese sla, legale marihuana of lactuca virosa genoemd, is een tweejarige plant die gemakkelijk te vinden is in Europa en Noord-Amerika. Het kan in verschillende vormen worden geconsumeerd en heeft meerdere troeven, maar consumenten geven er de voorkeur aan om het vooral te verhogen vanwege de hoge, zelfs hypnotiserende, met geen of weinig bijwerkingen. Hoewel weinig bekend ondanks zijn legale en toegankelijke status, wacht deze plant gewoon om populair te worden!